下面，我来给你:“从前有座山，山里有个庙，庙里住着小和尚、瘦和尚和胖和尚……”你准会捂着耳朵说:“哎呀，不听，不听!这不就是《三个和尚没水喝》的故事么!”呵呵，先别急，我这次讲的可是《三个和尚有水喝》了。请各位洗耳恭听!

自从三个和尚没水喝了之后，他们整天就闷闷不乐的，心里还想着吵架的事。终于，小和尚忍不住喊道:“渴死啦!渴死啦!谁有水啊?”瘦和尚瞪了一眼他，气呼呼地说:“还不是你，总要抢水喝，哼!”“大家都安静一下吧!”胖和尚开口了，“我们赶紧想想办法，弄点水吧!”小和尚和瘦和尚点了点头，双手赞同。

小和尚先发言:“要不咱们在庙外的院子里挖一口井，把山下小河里的水用空心竹接上，这样就有水了。”“好吧，同意的举手!”胖和尚没有举手，他说:“那样太麻烦，还是让‘天竺’饮水公司送四桶水来，我的办法怎么样?”“不行，不行!就你好吃懒做，一桶水就三十文哪!我们现在穷得叮当响，哪儿还有那么多钱!”“小和尚说得有道理!你的办法行不通!”瘦和尚也一口否定。“那好吧，明天我们就去挖井!”

第二天清晨，天蒙蒙亮，小和尚就把瘦和尚和胖和尚给叫醒了。只见他清了清嗓子，像领导一样命令道:“胖和尚去挖井，瘦和尚去砍竹子，我么，你们说我干什么呢?”另外两个和尚异口同声地说:“庙里的院子那么大，快去找块潮湿地地方吧!”

于是，他们三人开始各办各去了。小和尚在院子里转了半天，还没有找着。忽然，一块亮晶晶的地方引起了他的注意。小和尚悄悄地走过去一看，吓了一大跳，原来是蛇啊!他好不容易发现的“潮湿”地方，又“变成”蛇了。终于，小和尚在一堆落叶下找到了潮湿的地方。

胖和尚开始挖井。他拿着铁锹，用力地挖着，由于不经常运动，没过多久就腿脚发软，两眼冒金星了。这可急坏了小和尚，他大喝一声:“你，快给我起来，干——活!”胖和尚打了个大哈欠，很不情愿地爬起来，继续干。

再看看瘦和尚，满山满林地跑来跑去，就是只有两根竹子。他想了想，用捞空的树干一起连接起来，果然，效果不错。

“啊!”和尚们欢呼起来，“我们有水喝了!太好了!”

看了这个故事，我们明白了:凡是做什么事情都要开动脑筋，不动脑筋，最后什么事都办不成。

作文:三个和尚有水喝从前，有三个和尚，

ต่อไป ข้าพเจ้าขอกล่าวแก่ท่านว่า กาลครั้งหนึ่งมีภูเขา มีวัดอยู่บนภูเขา มีภิกษุเล็ก ๆ พระผอมบาง และภิกษุอ้วนอยู่ด้วย...” ท่านต้องปิดหูแล้วพูดว่า “ อย่าฟัง อย่าฟัง นี่หรือคือเรื่อง "สามพระไม่มีน้ำกิน"!" ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องห่วง ฉันกำลังพูดถึง "สามพระมีน้ำ" ที่จะดื่ม" ในครั้งนี้ โปรดฟังอย่างระมัดระวัง!

เนื่องจากพระทั้งสามไม่มีน้ำดื่ม พวกเขาจึงหดหู่ตลอดทั้งวัน ยังคงคิดถึงการทะเลาะวิวาทกัน สุดท้ายพระตัวน้อยอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า "กระหายน้ำจะตาย! กระหายน้ำ! ใครมีน้ำ?" พระร่างบางจ้องมาที่เขาและพูดอย่างโกรธเคืองว่า "ยังไม่ใช่เจ้า หยิบน้ำมาเสมอ ฮึ่ม!" ทุกคน ได้โปรดเงียบ!" พระอ้วนพูด "เรามาหาน้ำกัน!" พระตัวเล็กและพระร่างผอมพยักหน้าเห็นด้วยทั้งสองมือ

พระน้อยพูดก่อนว่า "ทำไมเราไม่ขุดบ่อน้ำที่ลานด้านนอกวัดแล้วเชื่อมน้ำในแม่น้ำด้านล่างภูเขาด้วยไม้ไผ่กลวงๆ จะได้มีน้ำ" "เอาล่ะ ยกมือขึ้น ถ้าคุณเห็นด้วย!" พระอ้วนโดยไม่ต้องยกมือ เขาพูด "นั่นจะเป็นปัญหามากเกินไป ให้บริษัทน้ำดื่ม 'Tianzhu' ส่งน้ำสี่ถัง แล้ววิธีการของฉันล่ะ" ตอนนี้เรายากจนเกินไป ที่ที่มีเงินมาก!" "พระน้อยมีเหตุผล! วิธีการของคุณใช้ไม่ได้!" พระร่างบางก็ปฏิเสธเช่นกัน “งั้นพรุ่งนี้เราไปขุดบ่อน้ำกัน!”

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น ฟ้ามืด พระภิกษุตัวเล็กปลุกพระร่างบางและพระอ้วน เขากระแอมแล้วสั่งอย่างผู้นำว่า “ภิกษุอ้วนไปขุดบ่อ, พระผอมไปสับไผ่, ฉัน, ว่าข้าพเจ้าทำอะไร” พระอีกสองรูปพูดพร้อมกันว่า “ลานบ้าน” วัดใหญ่มาก ไปหาที่ชื้น!”

ดังนั้นพวกเขาทั้งสามจึงเริ่มทำสิ่งต่างๆ ของตัวเอง พระน้อยเดินไปรอบ ๆ ในสวนเป็นเวลานาน แต่ยังหาไม่พบ ทันใดนั้น ก็มีจุดวาววับมาดึงความสนใจของเขา พระน้อยเดินไปดูอย่างเงียบๆ ก็ตกใจ กลายเป็นงู ในที่สุดที่ "ชื้น" ก็พบว่า "กลายเป็น" งูอีกครั้ง ในที่สุดพระน้อยก็พบที่ชื้นอยู่ใต้กองใบไม้ที่ร่วงหล่น

พระอ้วนเริ่มขุดบ่อน้ำ เขากำลังถือพลั่วและขุดอย่างแรง เนื่องจากออกกำลังกายไม่บ่อย ขาและเท้าของเขาจึงอ่อนแรงและมีดาวสีทองปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา นี่เป็นความกังวลของพระตัวน้อย เขาตะโกนว่า "คุณให้ฉันลุกขึ้นและทำงาน - ทำงาน!" พระอ้วนหาวลุกขึ้นอย่างไม่เต็มใจและทำต่อไป

ดูพระผอมๆ อีกที มีไผ่สองต้นวิ่งวนอยู่ในภูเขาและป่า เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและเชื่อมพวกมันเข้าด้วยกันด้วยลำต้นเปล่า อย่างที่คาดไว้ ผลลัพธ์ก็ดี

“อ๊ะ!” พระส่งเสียงเชียร์ “เรามีน้ำดื่ม! เยี่ยมมาก!”

หลังจากอ่านเรื่องนี้แล้ว เราเข้าใจดีว่า: คุณต้องใช้สมองทำอะไรสักอย่าง ถ้าคุณไม่ใช้สมอง คุณก็จะไม่สามารถทำอะไรได้ในที่สุด

องค์ประกอบ : พระภิกษุสามรูปมีน้ำดื่ม สมัยก่อนมีภิกษุสามรูปคือ