大熊猫被称为动物界的“活化石”，而在植物界，水杉也有“活化石”之称。故乡就是水杉现存的少数地方之一。每年春天，都能看见它们发出新芽，吐出新叶、抽出新枝，显出勃勃生机。水杉的叶片呈羽状，每一小片之间平行地横生着，从不交错或者是显得零乱。水杉的树干绝没有一株是弯曲的，无论生长在什么地方，都长得笔直，整个树型呈锥状，稳稳当当地扎根地里，从不摆出怪异的姿态招摇。

我的故乡居住在圩区，青砖小瓦三间平房，细细的小砖缝隙清晰可见，解放前我们那里十年九被淹，大水带来了一片泥土和沙石。周边房屋倒塌，而我家房屋却太平无事，经历了大水的考验，到也居住平安。就地势而做的三间平房，坐向不好，大门朝向坐东朝西，天气炎热的时候，正午过后夕阳偏西，一直照*在堂屋的后方墙。冬天北风凛冽，一开大门，刺骨寒风吹到家里冻的够呛。父母为这个房屋伤透了脑筋，就是没有好什么办法。只好居住在那“冬冷夏热”的地方;在八十年代，“水杉”树栽种技术研究推广;我花了重金(两元钱一棵)购了八棵水杉树，栽植在自己老家的房屋的大门前，用于冬天挡风，热天遮太阳。

买回去后，小心亦亦栽种;生怕活不成，糟蹋了钱财，还得不到享受。更怕它娇滴滴的不好伺候，栽种时节是春天，活的还是人模人样。那知过了几个月，天气转热，栽种的八棵，就有两棵经受不住那热气腾腾的毒阳光，一下子毙命了两棵幼小生命。好在还有六棵“水杉”树还争气，傲然挺立枝繁叶茂，经历了一个春天后还怕它经不起那夏天恶劣天气的影响，我家门前的池塘因为抗旱缺水，我们硬是跑到青弋*里挑水给它喝茶，总算幸运那六棵幼小的生命，度过了炎夏的热天和秋风扫落叶;经历了“三九”严寒。还不知道它是死是活?寒冷的天气过去了，它也不动声*。光着膀子在那里懒洋洋地睡在梦乡，天气逐渐转暖和了，快到了春暖花开，百花争艳的时节。我们认为它还在睡梦之中，没有醒悟呢?也没有完全在意它。

轰隆春雷一声声响，惊醒了沉睡的“水杉”树;忽然发现它才伸伸懒腰，开始活动了。在一夜之间;透清，发出新芽，抽出新枝，摇身一变，它的身材长高了;锥形树冠撒开像把大雨伞。挺起胸膛，开始了吐故纳新。树冠四周蓬勃向上透出了青芽绿叶，早晨新鲜空气散发出淡雅幽香。早晨一缕阳光从东边普照在大地上，映衬“水杉”树冠上，并列的六棵水杉树，站在门前就象一道风景线，风景如画。我赞美它，并对它重新认识并给以高度的评价:它那顽强的生命力，不畏严寒，顶住酷热，在恶劣的环境之下，故乡那个沙土地上都能茁壮成长，真的是难能可贵;它给人们以遮阳，避风，抵挡那热浪和严寒，挡住了那狂风怒号夹带的泥沙飞扬。它吸收二氧化碳，喷发出新鲜空气调节环境自然。长大成才后，是高级的航空材料及制作乐器的装饰板，经济价值菲然。而“水杉”的费枝条叶，也能极尽全力，为炉膛添柴加火，它一生没有一点点对人们的奢求。它高贵的品质，奉献精神，比作“春蚕到死丝方尽”倒也比喻恰当。

门前的“水杉”树它经历了一两个严冬酷暑大自然的考验，她成活下来了，逐渐长大成材了;“水杉”树不分酷暑，三九严寒;不管土地的肥沃，土质好坏:它那坚强的生命力，幸存于大自然磨砺了亿年之上，成为植物界高度赞赏的活化石。它在我们故乡泥夹沙的土地上，严重缺水的时节都能茁壮成长!“水杉”树，亭亭玉立，微风吹拂，摇动着优美的身材，潇洒自如。枝冠叶茂，身段优美:显耀着多*多姿。那撩人摇曳的绿叶给人以快乐遐想;那撑开的大伞下的舒张条形绿叶，就象那报春花，预示着春意盎然，提醒人们春天到了。积极准备，忙于春耕大生产。酷暑的夏天不怕那热浪带来的气焰嚣张。秋高气爽时节，那细细的粉红*的叶片从天空漂落下来，向人们召唤，收获的季节，丰收再望。

春来春去……活化石“水杉”树高大挺拔，妩媚身姿;从它的身上发出的幽幽清香撒落人间;给人们带来了无比的惬意和美感!

我每次经过家门前，都要停一停，细细地观察一下门前的“活化石”-水杉树。

水杉树十分挺拔，它一心直向往着辽阔的云天，想和太阳交朋友。它十分高，我站在四楼还能摸到它的顶端。它全身碧绿，犹如披上了一件威风凛凛的绿战衣。它时时刻刻都在和暴风做斗争。水杉树的叶子有很多，都是又细又长，鳞次栉比地排好。我想，这也是为了抵御风沙吧。狂风吹过时，风把它吹弯了腰，可它仍不放弃，又挺直腰干与风对峙、作斗争。夏天三伏时，它还伫立在那里，像一个站士，保护着自己的领土。

看到它拿坚韧不拔的英姿，让我情不自禁地想起童年时的一件事。那时，我和父亲正在下棋，我的技术不如父亲，每盘都会输。我记得我每次输完后，眼泪就会像断了线的珠子，不停地流下来。可听爸爸说完，分析完我为什么输了后，我的哭声越来越小。我要是和水杉树比，我一下显得渺小了。它的一片叶子可能也会砸死我。水杉树就算被风刮段了树枝，他绝不喊痛，也绝不像我一样哭。

当我走过去抚摸一下这经历了风风雨雨，闯过了多少灾难的水杉树，心中怀着一种敬意。人和树木都要遭受各样的困难，可不是每个人都能像水杉树一样能挺过来的，这需要坚持的信念才能突破困难，才能让困难低下头去。

看完这一排排的“战土”，我不由得向他们学习。

星期一的早晨，当我们背着书包踏着轻快地脚步走进校园时，同学们都愣住了，教室前面那一排高大的水杉树竟然不翼而飞了!触目可及的只有那一个个低矮的树桩。这是怎么回事?同学们惊讶地相互询问，议论纷纷。有消息灵通的同学说，学校是为了建新的教学楼才把树给砍掉了。

下课了，好多同学都站在树桩前发愣,转眼间,树木怎么说没就没了!这几棵水杉树太可怜了!它们曾经是我们最好的朋友啊!我们在下面做过游戏，开心极了;避过烈日，清清凉凉……

可是现在,树,没了……

我们愤怒!树木可以防风固沙,蓄水保土;可以调节气侯,冬暖夏凉;可以防治部分疾病;可以……可以,可以，有什么不好的?为什么要把它们砍掉?想想看,树木对我们的作用多大啊.尤其是我们在活动板房里上课的同学,教室里的空气不好，有这几棵树可以为我们净化空气阻挡风沙。就连我们的老师都非常痛心:“唉!其实只要当时把建的板房再往北移五十米，这些树就可以不用砍了。真可惜!”

特别是学校前段时间才刚举行过保卫地球的演讲比赛，现在自己却正在做着砍伐树木，破坏生态环境的事情!这样说一套做一套的行为简直太让我们气愤了!

为什么要砍树?为了建楼!为什么要砍树?为了盖房!可是，我们宁愿不要楼房，我们要树木，要鲜花，要绿草，要鸟儿，要蝴蝶……可是大人们为什么听不到我们的心声呢?

放学后，我又一次来到了那几个光**的树桩前，蹲下身子细细的再次打量着它们。这时我看到那树桩上还残留着点点滴滴的水杉树的汁液，那一点点的亮晶晶的就好像是水杉树留下的眼泪。是的，我宁愿相信那就是水杉树的眼泪。当它们面对着人们手中的斧头锯子时，是怎样的伤心与绝望啊!它们是在为我们人类的愚昧与疯狂而哭泣啊!

亲爱的人们，让我们赶快醒悟吧!共同保护我们美好的家园。不要再让树木为我们哭泣，不要再让地球为我们悲伤了

แพนด้ายักษ์ถูกเรียกว่า "ฟอสซิลที่มีชีวิต" ในอาณาจักรสัตว์ และเมตาเซควายาเรียกอีกอย่างว่า "ฟอสซิลที่มีชีวิต" ในอาณาจักรพืช บ้านเกิดเป็นหนึ่งในไม่กี่แห่งที่ Metasequoia glyptostroboides ทุกๆ ฤดูใบไม้ผลิ จะมีการส่งดอกตูมออกใหม่ คายใบใหม่ และดึงกิ่งใหม่ออก เพื่อแสดงพลังของพวกมัน ใบของ Metasequoia glyptostroboides มีรูปร่างเหมือนขนนก และแต่ละชิ้นเล็ก ๆ จะขนานกัน ไม่พันกันหรือดูไม่เป็นระเบียบ ลำต้นของ Metasequoia นั้นไม่ได้โค้งมน ไม่ว่ามันจะเติบโตที่ไหน มันเติบโตตรง ต้นไม้ทั้งต้นเป็นรูปกรวย หยั่งรากอย่างแน่นหนาในพื้นดิน และไม่เคยแสดงท่าทางแปลกๆ

บ้านเกิดของฉันอาศัยอยู่ในเขตลุ่มน้ำ มีบังกะโลสามหลังที่มีอิฐสีน้ำเงินและกระเบื้องขนาดเล็ก ช่องว่างอิฐบาง ๆ มองเห็นได้ชัดเจน ก่อนการปลดปล่อย ที่ของเราถูกน้ำท่วมเป็นเวลาสิบปีเก้าสิบปี และน้ำท่วมได้นำเศษโคลนมา และทราย บ้านเรือนรอบๆ พังทลาย แต่บ้านของฉันปลอดภัยดี หลังจากทดสอบน้ำท่วม ฉันอยู่อย่างสงบสุข บังกะโลทั้ง 3 หลังที่สร้างบนภูมิประเทศไม่อยู่ในตำแหน่งที่ดี ประตูหน้าหันไปทางทิศตะวันออก ทิศตะวันตก เมื่ออากาศร้อนพระอาทิตย์ตกจะตกทางทิศตะวันตกหลังเที่ยงวันและยังคงส่องแสงอยู่ที่ผนังด้านหลังของบ้านหลังใหญ่ ในฤดูหนาว ลมเหนือมีรสขม และเมื่อเปิดประตู ลมหนาวที่พัดมาก็พัดบ้านและอากาศหนาวเกินไป พ่อแม่เดือดร้อนบ้านนี้แต่ไม่มีทางดี ฉันต้องอาศัยอยู่ในสถานที่ที่ "หนาวในฤดูหนาวและร้อนในฤดูร้อน" ในปี 1980 การวิจัยและส่งเสริมเทคโนโลยีการปลูกต้นไม้ "metsequoia" ฉันใช้เงินเป็นจำนวนมาก (สองหยวนต่อต้น) เพื่อซื้อต้นเมตาเซควาญาแปดต้น ปลูกไว้ที่บ้านผมเอง หน้าประตูบ้านใช้บังลมหน้าหนาวและแดดร้อน

ซื้อคืนแล้วระวังปลูกด้วยเพราะกลัวไปไม่รอดจะเสียเงินไปเล่นไม่ได้ ฉันยิ่งกลัวว่าจะเสิร์ฟไม่ง่าย ฤดูปลูกคือฤดูใบไม้ผลิ และสิ่งมีชีวิตยังคงเป็นมนุษย์ ผ่านไปสองสามเดือน อากาศก็ร้อนขึ้น จากต้นไม้ทั้ง 8 ต้นที่ปลูกไว้ สองต้นไม่สามารถทนต่อแสงแดดที่แผดเผาได้ ทันใดนั้น ต้นไม้เล็กสองต้นก็ตายไป โชคดีที่ยังมีต้นไม้ "เมตเซควาญา" อีก 6 ต้นที่ยังหยิ่งยโส ยืนหยัดอย่างสง่างาม หลังฤดูใบไม้ผลิ กลัวว่าจะไม่ทนต่อสภาพอากาศในฤดูร้อนที่เลวร้าย สระน้ำหน้าบ้านฉันเป็นเพราะ แห้งแล้งและขาดน้ำ ฉันวิ่งไปที่ Qingyi* และเอาน้ำมาดื่มชา ในที่สุดฉันก็โชคดีที่เด็กทั้ง 6 คนใช้เวลาช่วงฤดูร้อนและลมฤดูใบไม้ร่วงพัดใบไม้ที่ร่วงหล่น พวกเขาต้องเผชิญกับความหนาวเย็นอย่างรุนแรง ของ "9 มีนาคม" ยังไม่รู้ตายหรือมีชีวิตอยู่ อากาศหนาวผ่านไป ก็ไม่ส่งเสียง* ชายไร้เสื้อนอนอย่างเกียจคร้านในดินแดนแห่งความฝันที่นั่น อากาศค่อยๆ อุ่นขึ้น และใกล้จะถึงฤดูใบไม้ผลิแล้วเมื่อดอกไม้บาน เราคิดว่ามันยังหลับอยู่ ยังไม่ตื่น เราไม่ได้ใส่ใจกับมันทั้งหมด

ด้วยเสียงฟ้าร้องในฤดูใบไม้ผลิ ต้นไม้ Metasequoia ที่กำลังหลับอยู่ก็ตื่นขึ้น ทันใดนั้นพบว่ามันยืดออกและเริ่มเคลื่อนไหว ข้ามคืน ปลอดโปร่ง ยิงหน่อใหม่ ดึงกิ่งใหม่ และแปลงร่าง ร่างของมันก็สูงขึ้น กระโจมรูปกรวยกางออกเหมือนร่มขนาดใหญ่ เขายืดอกของเขาและเริ่มถ่มน้ำลายออกมาและรับของใหม่ ดอกตูมสีเขียวและใบไม้สีเขียวปรากฏขึ้นรอบ ๆ ร่มไม้ และอากาศบริสุทธิ์ในตอนเช้าก็ส่งกลิ่นหอมอันหรูหรา ในตอนเช้า แสงแดดส่องลงมาบนพื้นโลกจากทิศตะวันออก ตัดกับยอดของ "เมตาเซควาญา" ที่ยืนเคียงข้างต้นไม้หกต้น metasequoia ยืนอยู่หน้าประตูเหมือนทิวทัศน์ ทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาด ชื่นชม เข้าใจแล้วให้คะแนนสูง ทนทาน ไม่กลัวหนาว ทนร้อน ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย เติบโตบนดินทรายของบ้านเกิดได้ หายากจริงๆ และล้ำค่า มันบังผู้คน กำบังผู้คนจากลม ต้านทานความร้อนและความหนาวเย็น และปิดกั้นทรายที่ลอยเคว้งคว้างด้วยความโกรธเกรี้ยวกราดเกรี้ยวกราด ดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์และปล่อยอากาศบริสุทธิ์เพื่อปรับสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติ หลังจากที่เติบโตขึ้นมาและกลายเป็นผู้มีความสามารถ มันเป็นวัสดุการบินขั้นสูงและแผงตกแต่งสำหรับทำเครื่องดนตรี และมูลค่าทางเศรษฐกิจก็ไม่มีนัยสำคัญ กิ่งก้านและใบของ Metasequoia ยังสามารถเติมฟืนลงในเตาไฟได้อย่างดีที่สุด ผู้คนไม่ได้คาดหวังอะไรมากมายในช่วงชีวิตของมัน คุณภาพและความทุ่มเทอันสูงส่งของมันยังเหมาะสมที่จะเปรียบเทียบกับ "หนอนไหมในฤดูใบไม้ผลิจะจบลงเมื่อพวกมันตาย"

ต้นไม้ "metsequoia" ที่หน้าประตูประสบความร้อนรุนแรงในฤดูหนาวหนึ่งหรือสองครั้งและการทดสอบของธรรมชาติ เธอรอดชีวิตและค่อยๆ เติบโตเป็นวัสดุที่มีประโยชน์ ต้นไม้ "เมตเซควาญา" ไม่มีความแตกต่างระหว่างความร้อนที่แผดเผาหรือความหนาวเย็นอย่างรุนแรง โดยไม่คำนึงถึงความอุดมสมบูรณ์ของดินและคุณภาพของดินที่ดี แย่: พลังชีวิตที่แข็งแกร่งของมันสามารถอยู่รอดได้หลายร้อยล้านปีของการแบ่งเบาบรรเทาตามธรรมชาติ และได้กลายเป็นฟอสซิลที่มีชีวิตซึ่งได้รับการชื่นชมอย่างสูงจากโลกของพืช มันสามารถเติบโตได้ในโคลนและทรายของบ้านเกิดของเราและมันสามารถเจริญเติบโตได้ในยามที่น้ำขาดแคลนอย่างรุนแรง ต้นไม้ "metsequoia" นั้นเรียวและลมพัดรูปร่างที่สวยงามเก๋ไก๋และอิสระ ด้วยกิ่งก้านและใบที่เขียวชอุ่ม รูปร่างที่สง่างาม: พราวและหลายเหลี่ยมเพชรพลอย ใบไม้สีเขียวที่แกว่งไกวทำให้ผู้คนมีความสุข ใบไม้สีเขียวรูปแถบยืดออกภายใต้ร่มที่เปิดอยู่ เช่นเดียวกับพริมโรส ป่าวประกาศถึงฤดูใบไม้ผลิที่รุ่งเรือง และเตือนให้ผู้คนนึกถึงการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิ เตรียมพร้อมอย่างแข็งขัน ยุ่งกับการไถสปริงและการผลิตขนาดใหญ่ ฤดูร้อนที่แผดเผาไม่กลัวความเย่อหยิ่งที่เกิดจากคลื่นความร้อน ในฤดูใบไม้ร่วงที่เย็นยะเยือก ใบไม้สีชมพูบาง* จะลอยลงมาจากท้องฟ้า กวักมือเรียกผู้คน ฤดูเก็บเกี่ยว เป็นการเก็บเกี่ยวที่ดี

ฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว ฤดูใบไม้ผลิผ่านไป...ต้นไม้ฟอสซิลที่มีชีวิต "เมตาเซควาญา" สูงและตรง มีรูปร่างที่มีเสน่ห์ กลิ่นหอมจาง ๆ จากร่างกายของมันกระจายไปทั่วโลก ทำให้ผู้คนได้รับความสะดวกสบายและความงามที่หาที่เปรียบมิได้!

ทุกครั้งที่ฉันผ่านประตู ฉันต้องหยุดและมองเข้าไปใกล้ ๆ กับ "ฟอสซิลที่มีชีวิต" - ต้นเมตาเซควาญาที่อยู่หน้าประตู

ต้นไม้ metasequoia สูงและตรงมาก มันโหยหาท้องฟ้าที่กว้างใหญ่และต้องการผูกมิตรกับดวงอาทิตย์ มันสูงมาก และฉันสามารถไปถึงจุดสูงสุดได้เมื่อฉันยืนอยู่บนชั้นสี่ มันเป็นสีเขียวไปทั้งตัว ราวกับว่าสวมเสื้อสีเขียวตระหง่าน มันต่อสู้กับพายุตลอดเวลา มีใบของต้นเมตาเซควาญาหลายใบซึ่งทั้งใบบางและยาวเรียงกันเป็นแถว ฉันคิดว่านี่เป็นการต้านทานลมและทราย เมื่อลมพายุพัดผ่านไป ลมก็ก้มหน้าลง แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ หันหลังให้ตรงเพื่อต่อสู้กับลม ในฤดูร้อน มันยังคงยืนอยู่ที่นั่น ราวกับยามยืนปกป้องอาณาเขตของมัน

การได้เห็นท่าทางที่กล้าหาญและกล้าหาญของมันทำให้ฉันนึกถึงเหตุการณ์ในวัยเด็กของฉัน ตอนนั้นฉันกับพ่อกำลังเล่นหมากรุก ทักษะของฉันไม่ดีเท่าพ่อ และฉันก็แพ้ทุกเกม จำได้ทุกครั้งที่แพ้ น้ำตาจะไหลเหมือนลูกปัดที่แตกสลาย แต่หลังจากฟังพ่อแล้ว พอวิเคราะห์ว่าทำไมฉันถึงแพ้ เสียงร้องของฉันก็น้อยลงเรื่อยๆ ถ้าฉันเปรียบเทียบกับต้นไม้ Metasequoia ฉันจะดูไร้ค่าทันที ใบไม้ใบหนึ่งของมันอาจทำให้ฉันตายได้ แม้ว่าต้นเมทาเซควายาจะถูกลมพัดปลิวไป เขาก็ไม่เคยร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด และเขาก็จะไม่ร้องไห้เหมือนฉัน

เมื่อฉันเดินไปสัมผัสต้นไม้ Metasequoia ที่ผ่านขึ้น ๆ ลง ๆ และผ่านภัยพิบัติมากมาย มีความเคารพในหัวใจของฉัน ผู้คนและต้นไม้ต้องทนทุกข์กับความยากลำบากทุกประเภทแต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถอยู่รอดได้เหมือนต้นไม้ Metasequoia สิ่งนี้ต้องใช้ความพากเพียรเพื่อที่จะฝ่าฟันความยากลำบากและปล่อยให้ความยากลำบากก้มหน้าลง

หลังจากดูแถว "สนามรบ" ฉันก็อดไม่ได้ที่จะเรียนรู้จากพวกเขา

ในเช้าวันจันทร์ เมื่อเราเดินเร็วๆ เข้าไปในมหาวิทยาลัยพร้อมกับกระเป๋านักเรียน เพื่อนร่วมชั้นทุกคนก็ตะลึง แถวของต้นไม้ metasequoia สูงหน้าห้องเรียนหายไป! มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มองเห็นได้! ตอไม้เตี้ย เกิดอะไรขึ้น นักเรียนถามกันอย่างแปลกใจและพูดคุยกันเยอะมาก เพื่อนร่วมชั้นที่มีข้อมูลดีคนหนึ่งกล่าวว่าโรงเรียนได้ตัดต้นไม้เพื่อสร้างอาคารเรียนหลังใหม่

ชั้นเรียนจบลง นักเรียนหลายคนยืนอยู่หน้าตอไม้ และในชั่วพริบตา ต้นไม้ก็หายไป ต้นไม้เหล่านี้น่าสงสารมาก! พวกเขาเคยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา เราเล่นเกมด้านล่าง มีความสุขมาก หลีกเลี่ยงแสงแดดที่แผดเผา เย็น และเย็น...

แต่ตอนนี้ต้นไม้หมด...

เราโกรธ ต้นไม้ป้องกันลม ทราย กักเก็บน้ำและดิน ควบคุมสภาพอากาศ อบอุ่นในฤดูหนาวและเย็นในฤดูร้อน ป้องกันโรคบางชนิด ได้... ใช่ เกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องโค่นต้นไม้ ลองคิดดู เกี่ยวกับมัน ดูสิ ต้นไม้มีประโยชน์ต่อเราแค่ไหน โดยเฉพาะเพื่อนร่วมชั้นในห้องสำเร็จรูป อากาศในห้องเรียนไม่ดี ต้นไม้เหล่านี้สามารถฟอกอากาศ บังลมและทรายให้เราได้ แม้แต่ครูของเราก็ยังรู้สึกกังวลใจมาก: "โอ้! ที่จริงแล้ว ตราบใดที่บ้านที่สร้างในเวลานั้นถูกย้ายไปทางเหนือ 50 เมตร ต้นไม้เหล่านี้ก็ไม่จำเป็นต้องถูกโค่น น่าเสียดาย!"

โดยเฉพาะโรงเรียนเพิ่งจัดประกวดสุนทรพจน์เพื่อปกป้องโลกเมื่อนานมาแล้ว แต่ตอนนี้ ฉันกำลังทำสิ่งที่โค่นต้นไม้และทำลายสิ่งแวดล้อมทางนิเวศน์!

ทำไมต้องตัดต้นไม้ สร้างอาคาร ทำไมต้องตัดต้นไม้ สร้างบ้าน อย่างไรก็ตาม เราไม่อยากมีสิ่งปลูกสร้าง เราต้องการต้นไม้ ดอกไม้ หญ้าสีเขียว นก ผีเสื้อ... แต่ทำไมผู้ใหญ่ไม่ฟังเสียงหัวใจของเรา เสียง?

หลังเลิกเรียน ฉันมาที่ตอไม้เปล่าอีกครั้ง นั่งยองๆ แล้วมองดูพวกมันอีกครั้ง ในเวลานี้ ฉันเห็นน้ำนมของต้นเมตาเซควาญาที่เหลืออยู่บนตอไม้ และต้นที่ส่องแสงแวววาวนั้นดูเหมือนจะเป็นน้ำตาที่ต้นเมตาเซควาญาทิ้งไว้ ใช่ ฉันอยากจะเชื่อว่านั่นคือน้ำตาของต้นเมตาเซควาญา ช่างน่าเศร้าและสิ้นหวังเพียงใดเมื่อเผชิญขวานและเห็นมือผู้คน พวกเขากำลังร้องไห้ให้กับความเขลาและความโง่เขลาของมนุษย์ของเรา!

พี่น้องที่รัก ขอให้เราตื่นขึ้นเร็ว ๆ เถอะ ปกป้องบ้านที่สวยงามของเราไปด้วยกัน อย่าให้ต้นไม้ร้องไห้เพื่อเราอีกต่อไป อย่าให้โลกโศกเศร้าเพื่อเราอีกต่อไป