我同弥散有墨香味道的书籍有个约定，便是在每个阳光明媚抑或阴雨霏霏的日子相见。

坐地日行八万里，晨曦、日暮、晌午、静夜，年年岁岁，岁岁年年，几度春秋我同它携手走过。曾经，它用几近繁琐的行文传颂《孔融让梨》的佳话，如今我才享受风平浪静于天空海阔的乐趣;它用和蔼的语气向我诉说《海的女儿》，如今我才如此沉浸于五彩泡沫之美;它用抑扬顿挫的调子将“古今多少事，都付笑谈中”告知于我，如今我才明了滚滚长江的气势磅礴……那本泛黄的小册子，来自我用心读出的诗歌。

相识

兹有一名孩童不慎走失，身着粉色公主裙，当文字工作者是她的大志，满街去寻金龟子是他的专职，是谁把她带了去，仁人君子。听说，是位叫书香的老人，赠予满腹感慨、五车故事做礼物。我，便如同走进黄金屋的孩童，吮了甘泉，赏了如玉，披一身波光终于与它相识。

相知

我大抵同它结下了不解之缘。

悉知晓风前辈的细致笔韵和优雅笔风，目睹蓓佳老师塑造人物形象的功力，以致于我至今还为杜小亚被病痛折磨得苍白而伤感，为单明明“义气之举”接二连三而雀跃，为狗娃儿天真纯朴而倍感欣慰。我亲临了春日，见证了年轻，重识一个包子的重量和家乡辣酱的回味，全是它带来的美妙。我曾在海子“面朝大海，春暖花开”的意境中流连，在海边小屋的精神中小憩。清晨，海浪奔鸣，朝阳晨曦，面朝大海，春暖花开。

相守

有它相伴，真好。

我们在生命之路虔诚相遇，清丽阳光下，在相似情节中邂逅。是“遥遥迢迢”不约而同，或是注定相守一世，莫知。喷薄绯红的黎明，一袭光亮洒于尘世，于是，我捧起香香的它——如同鱼儿——孜孜不倦地游来游去。

我，爱阅读。

ฉันมีข้อตกลงกับหนังสือที่เต็มไปด้วยกลิ่นหมึกซึ่งก็คือต้องพบกับทุกวันที่มีแดดจัดหรือวันที่ฝนตก

ฉันนั่งบนพื้นดินและเดินทางแปดหมื่นไมล์ต่อวัน เช้า พระอาทิตย์ตก เที่ยง คืนที่เงียบสงบ ปีแล้วปีเล่า ปีแล้วปีเล่า ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงหลายครั้ง ฉันเดินจับมือกับมัน ครั้งหนึ่งเคยใช้ร้อยแก้วที่ยุ่งยากเกือบยกย่องเรื่องราวของ "ก้อง เล็ท แพร์" ตอนนี้ฉันสนุกกับการทำให้คลื่นบนท้องฟ้าและท้องทะเลสงบลง มันบอกฉันว่า "ธิดาแห่งท้องทะเล" ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน และตอนนี้ฉันก็หมกมุ่นอยู่กับความสวยงามของฟองสบู่หลากสีสันว่า "อดีตและปัจจุบันเป็นเรื่องตลกกี่เรื่อง" และตอนนี้ฉันเข้าใจถึงโมเมนตัมอันยิ่งใหญ่ของการกลิ้ง แม่น้ำแยงซี... แผ่นพับสีเหลืองนั่นมาจากใจฉัน บทกวี

คนรู้จัก

นี่คือเด็กคนหนึ่งที่หลงทางโดยบังเอิญ สวมชุดเจ้าหญิงสีชมพู เธอมีความใฝ่ฝันที่จะเป็นนักเขียน เป็นหน้าที่ของเขาอย่างเต็มที่ในการตามหาแมลงปีกแข็งทั่วถนน ใครพาเธอไปที่นั่น เป็นสุภาพบุรุษ ฉันได้ยินมาว่าชายชราคนหนึ่งชื่อซูเซียง ผู้ซึ่งมอบของขวัญที่เต็มไปด้วยอารมณ์และเรื่องราวของรถห้าคันให้เป็นของขวัญ ฉันเหมือนเด็กที่เดินเข้าไปในบ้านทอง ดูดน้ำพุหวาน ชื่นชมหยก และในที่สุดก็คุ้นเคยกับมัน

เพื่อน

ฉันอาจจะมีพันธะที่ไม่ละลายน้ำกับมัน

รู้จักสัมผัสที่พิถีพิถันและสไตล์ที่สง่างามของ Feng รุ่นก่อน และการได้เห็นความสามารถของอาจารย์เป่ยเจียในการสร้างตัวละคร ฉันยังคงรู้สึกซีดเซียวและเศร้าสำหรับตู่เสี่ยวหยาที่ถูกทรมานด้วยอาการป่วย และสำหรับ "การกระทำที่ชอบธรรม" ของฉาน หมิงหมิง ทีละคน กระโดดไปด้วยความปิติยินดี และรู้สึกซาบซึ้งในความไร้เดียงสาและความเรียบง่ายของลูกน้อยของสุนัข ฉันไปที่ฤดูใบไม้ผลิและได้เห็นความเยาว์วัยของฉัน ฉันจำน้ำหนักของซาลาเปานึ่งและรสที่ค้างอยู่ในคอของซอสรสเผ็ดจากบ้านเกิดได้อีกครั้ง มันคือความงามที่นำมา ครั้งหนึ่งฉันเคยเดินเตร็ดเตร่อยู่ในแนวความคิดทางศิลปะของ Haizi ที่ว่า "หันหน้าเข้าหาทะเล ดอกไม้ผลิบาน" พักผ่อนในจิตวิญญาณของกระท่อมริมทะเล ในตอนเช้าคลื่นซัด แสงอาทิตย์ยามเช้าหันหน้าเข้าหาทะเล และดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิกำลังเบ่งบาน

โช โชว

มันดีที่จะมีมันกับฉัน

เราพบกันอย่างศรัทธาบนถนนแห่งชีวิตภายใต้แสงแดดที่สดใสและพบกันในแปลงที่คล้ายคลึงกัน จะ "ไกล" โดยบังเอิญ หรือลิขิตให้อยู่ด้วยกันตลอดไปก็ไม่รู้ รุ่งอรุณสีแดงเข้ม แสงระยิบระยับทำให้โลกกระจ่าง ดังนั้นฉันจึงชูกลิ่นหอมคล้ายปลาและว่ายอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ฉันรักการอ่าน.