叮叮叮……”要上体育课了。我的心里无比激动。在600米的热身运动之后，男女分为两组，女生跳绳，男生打排球、打篮球等。每个同学的脸上都有隐藏不住的喜悦，专心的听了几节课，大家都迫不及待地想放松一下。

看!操场边上站着几位同学，在比赛立定跳远。输了的人不服气，还要再比一次;旁边单杠上两个男同学在做引体向上，走近一看，脸上已有豆大的汗珠，气喘吁吁的，可是谁也不肯认输。“哇哦!”排球场上一群女生在尖叫，我随声走去，原来刚刚打了一个好球呀!

光看别人比赛可不行，很快，我便找来了几个女生一起比赛跳绳。

“踏踏踏……”随着绳子打在地上的节奏，比赛已经开始了。数数的同学目不转睛的盯着比赛同学的双脚，“10……20……50……70……。”随着数字的增长，我的体力渐渐在减弱。当我跳到150多下时，我已是筋疲力尽，可比赛还没有完，我必须坚持下去，在旁边观赛的同学好像看出了我很累，于是喊着:“黄泽雨，加油。”我咬牙坚持了下去，当裁判员喊停时，报数人告诉我，我1分钟竟然跳了200多个。我想:因为有了这些给我鼓劲加油的人，因为我的坚持，我才会有这样的成绩。我明白了:无论做什么事，你都要坚持，坚持就是胜利。

当我稍作休息后，又被操场上踢毽子的同学吸引了过去。不过，她们比的是两人为一小组的团体赛。我也加入了她们的队伍。

比赛开始了，我先踢，踢了30多个后，我喊了一声“接”，我的队友便默契的接住了。在她踢的过程中，突然，毽子“飞”离了她的运动范围，朝我旁边飞去，我灵机一动，接下了。

比赛结束了，我们这组是第二名，以相差5个的成绩输给了另一组。我认为比赛的结果并不重要，重要的是在这个过程中，你感受到了快乐。

ติ้ง ติง ติ้ง...” กำลังจะไปเรียนพีอี หัวใจเต้นแรงมาก หลังวอร์มอัพ 600 เมตร ชายและหญิงแบ่งเป็นสองกลุ่ม สาวๆ กระโดดเชือก หนุ่มๆ เล่นวอลเล่ย์บอล บาสเก็ตบอล ฯลฯ ใบหน้าของนักเรียนแต่ละคนมีความปิติยินดีที่ซ่อนเร้นไม่ได้ ฟังไม่กี่บทเรียนอย่างตั้งใจ ทุกคนก็อดใจรอไม่ไหวที่จะผ่อนคลาย

ดูสิ มีเพื่อนร่วมชั้นสองสามคนยืนอยู่ที่ขอบสนามเด็กเล่นและกระโดดไกลในการแข่งขัน คนที่แพ้ไม่มั่นใจ ต้องเปรียบเทียบใหม่ เพื่อนร่วมชั้นชายสองคนบนแถบแนวนอนที่อยู่ข้างๆ กำลังดึงขึ้น และเมื่อเข้าใกล้ ใบหน้ามีเหงื่อออกและหอบ แต่ก็ไม่มีใคร เต็มใจ ยอมรับความพ่ายแพ้ “ว้าว!” เด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งในสนามวอลเลย์บอลกรีดร้อง

การดูการแข่งขันของคนอื่นไม่เพียงพอ เร็ว ๆ นี้ ฉันมีผู้หญิงสองสามคนที่จะแข่งขันกับพวกเขา

“ทาทา...” ด้วยจังหวะของเชือกที่กระทบพื้น เกมจึงเริ่มต้นขึ้น เพื่อนร่วมชั้นที่กำลังนับจ้องไปที่เท้าของเพื่อนร่วมชั้นแข่งขันอย่างตั้งใจ "10...20...50...70..." เมื่อจำนวนเพิ่มขึ้น ความแข็งแกร่งทางกายภาพของฉันก็ค่อยๆ ลดลง พอโดดไป 150 กว่าครั้งก็หมดแรงแต่เกมยังไม่จบเลยต้องตามติด เพื่อนร่วมชั้นที่ดูเกมก็เห็นว่าเหนื่อยก็เลยตะโกนว่า “หวง เซ่อหยู มาเถอะ” "ผมกัดฟันพูดต่อ เมื่อกรรมการเรียกหยุด นักข่าวบอกผมกระโดดเกิน 200 ในหนึ่งนาที ฉันคิดว่า: เพราะคนเหล่านี้ที่ให้กำลังใจฉัน และเพราะความพากเพียรของฉัน ฉันจึงได้ผลลัพธ์เช่นนั้น ฉันเข้าใจ ไม่ว่าคุณจะทำอะไร คุณต้องพากเพียร และความเพียรคือชัยชนะ

หลังจากที่ฉันหยุดพัก ฉันถูกเพื่อนร่วมชั้นเตะลูกขนไก่ในสนามเด็กเล่น อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะเปรียบเทียบกับการแข่งขันแบบทีมที่ทั้งสองอยู่ในกลุ่ม ฉันยังเข้าร่วมทีมของพวกเขา

เกมเริ่มต้น ผมเตะก่อน หลังจากเตะมากกว่า 30 ครั้ง ผมตะโกนว่า "เทค" และเพื่อนร่วมทีมก็จับได้ทันควัน ขณะที่เธอกำลังเตะอยู่ จู่ๆ ลูกขนไก่ก็ "บิน" ออกจากระยะการเคลื่อนที่ของเธอแล้วบินมาหาฉัน ฉันมีความคิดที่ฉลาดแล้วจึงรับไว้

เกมจบลง กลุ่มของเราเป็นที่สองและแพ้ให้กับกลุ่มอื่น 5 แต้ม ฉันคิดว่าผลลัพธ์ของเกมไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือคุณรู้สึกมีความสุขในกระบวนการ